आईची स्पेस…

बऱ्याच वर्षांनी मुलांना स्वावलंबन, जवाबदारी चे संस्कार पण त्याच बरोबर त्यांचे बालपण जपणारी माझ्या शेजारी प्रवासात होती. मी निरीक्षण करत होते. भारतीय संस्कारांचे पूर्ण मूल्य सांभाळणारी पण तिच्या मुलांना स्वतंत्र व्यक्ती म्हणून सन्मान देणारी अशी ती..तिचीच छोटी कहाणी

शाल्मली हि तिच्या आई वडिलांच्या लाडाकोडात मोठी झाली.तिची आई शिक्षिका आणि वडील बँकेत कार्यरत होते. आई शाळेत निघाली कि पहाटे ती गपचूप रडत असायची, वडील बँकेत उशिरा पर्यंत असले तर त्यांची वाट पाहत नाराज होऊन झोपायची. सहज पणे तिने मला सांगितले. गरज म्हणून, करिअर म्हणून किंवा आवड म्हणून , उच्च शिक्षणामुळे सुद्धा घरटी अशी आई नोकरी करत असते. घरोघरी मुले अशीच आई साठी रडत ,आणि आई पण बाळाकडे पाहत दुःखी होऊन पाय ओढत नोकरी साठी निघते. एक तर घरीच राहणे हा एकच पर्याय असतो.

शाल्मली चे लग्न ठरले आणि तिने बाळाची चाहूल लागताच काही निश्चय केले.

मी माझ्या बाळाला , कधीच बागुलबुवा दाखवणार नाही, अंधाराची भीती त्याला सांगणार नाही, एक स्वतंत्र व्यक्ती म्हणून पूर्ण सन्मान देईन. तिची बाळ अगदी जन्मल्या पासून एकटी छान झोपतात. त्यांना अंधाराची भीती नाही .आई ऑफिस ला जाते हे त्यांनी उत्तम पणे स्वीकारलयं. बेबी सीटर कडे हसत जातात.

माझे प्रश्न सुरू झाले, आईची कुशी, बाबां चे थोपटत झोपवणे हे आवश्यक आहेच. होय म्हणाली, मुले झोपेपर्यंत आम्ही असतोच त्यांच्या सोबत मग मात्र त्यांच्या रूम मध्ये छान झोपतात.

आई घरी असो किंवा बाहेर नोकरी साठी जावो .तिला तिची स्पेस असतेच.तिच्या कामाचा सन्मान तिनेच मुलांच्या संस्कारी मनावर बिंबवण्यास हवा.

बाळा तू पण रडू नकोस, मी पण दुःखी होत नाही कारण आयुष्यात घाबरावे असे काहीच नसते. आई तुझ्या सोबत आहेच हा विश्वास दृढ करणे काळाची गरज आहेच.

अग्गबाई मधील आई ते अंतराळात चंद्रावर काम करण्यास जाणारी आई..प्रवास आपला आहे, आपल्या बाळांना मानसिक रित्या सक्षम करून हसत आईला टाटा करणारे बाळ ,आई आणि बाळाचे नाते असेच आहे जीवन आनंदी बनवणारे..

नवीन विचार, नवीन संस्कार.

नावे काल्पनिक, कथा हि मनातली..

घरी आई काय करते, नोकरी साठी जाणारी असेल तर का करते ह्याचा खुलासा कोणीतरी आपल्या मुलांना देण्यापेक्षा आईनेच बाळाला तयार करावे हा उद्देश. लिखाण नेहमी सारखेच छोटेसेच

अनुजा पडसलगीकर