मरहबा! सुस्वागतम् !
‘शावरमा’ म्हणजे मस्कतीय वडापाव, हो! मी खरच सांगतीय. स्वस्त मिळणारा, पूर्णान्न असणारा हा मांसाहारी पदार्थ. आईने दिलेली ‘पोळीची सुरळी’, ह्या शाळेतल्या डब्याच्या खाऊ ची आठवण करून देणारा. शाकाहारी न पण इथे पर्याय आहे हं. नाहीतर माझ्या सारखीची पंचाईत झाली असती. पोळी च्या ऐवजी खास आट्याचा गोलच, पण बिन तेलातुपाचा, दोन पदरी असा ‘खुबुस’ असतो. त्यालाच पिट्टा ब्रेड असे हि म्हणतात.
खुबुस चा स्तर वेगळा करून त्यामध्ये तूपा ऐवजी मायोनीज, ताहिनी (तिळाची) पेस्ट लावतात, कच्च्या उभ्या चिरलेल्या भाज्या म्हणजे कोबी. भोपळी मिरची, काकडी, सलाड, सेलरी, व बटाट्याच्या तळलेल्या सळ्या. हे सर्व ठेऊन त्यावर शावरमा मशीन मधून काढलेले चिकन किंव्ह्वा लाल मासं (मसाला लावलेले, तिखट नसते.) आगीवर खरपूस भाजलेले चपट्या चकत्यांचा रुपात त्यावर ठेवतात. गुंडाळी करून, कागदी रुमालात मध्ये देतात.
शाकाहारी जणां करिता त्यात ‘फलाफील’ असते. कबुली चणे भिजून, वाटून त्यात मसाला घालून च्या वड्या तळून, चिकन ऐवजी ठेवतात.
भारतात पण बऱ्याच ठिकाणी मिळतो. पण इथे गल्लोगल्ली वडापाव सारखा आहे. मस्कत मध्ये फिरण्या आधी पोटोबा तर पहिला, कारण तिथूनच भटकंतीचा मार्ग विठोबाचे नाव घेऊन सुरु होतो. असा मस्कतीय वडापाव …… शावरमा.
भारतीय रुपयात साधारणपणे ३६ तर इथे ३०० बैसे. कमी किमतीत मिळणारा परंतु पौष्टिक असा एकच शावरमा खाल्ला तरी पूर्ण जेवण होते. तसा हा प्रकार मिडल इस्ट देशात लोकप्रिय, गरीबांचे खाणे म्हणून ओळखला जातो. मस्कत मध्ये जसा रस्तोरस्ती, प्रत्येक राउंड अबाउट म्हणजे नाक्यावर मिळतो तसा बाकी ठिकाणी कमी आढळतो.
शावरमा ची टपरी आपले मल्याळी, लेबेनॉन देशाचे लेबनीज, टर्की देशाचे असे वेगवेगळे लोक चालवतात पण मूळ मालक ओमानी माणूस असतो. एका दिवशी शावरमा चा खप साधारण पणे ६०० पर्यंत असतो. ५० किलो चिकन लागते. हा खप एका दुकानातील असे अनेक ठिकाणी मिळतातआधी हा मस्कतीय शावरमा खाऊन, मग मस्त मस्कत बघायला जाऊ.
Anukshre 